بعد از کار در معدن، سومین شغل سخت دنیاست اما دستمزد و مزایایشان حتی از فقیرترین فیش‌های حقوقی هم لاغرتر. زندگی‌شان نمود مثل معروفی است که می‌گوید مرغ عزا و عروسی شده‌اند.
امروز در دنیایی زندگی می کنیم که همه چیز به سمت الکترونیکی شدن به پیش می رود و انسان حاضر نیست در بعضی موارد به سمت و سوی کارهای قدیمی پیش برود در حوزه ی اطلاع رسانی هم که روزگاری توسط کبوترهای نامه رسان اخبار منتشر می شد نیز تحولی عظیم صورت گرفت و امروز در عرض چندین دقیقه اخبار به تمام دنیا منتشر می شود و این کار را خبرنگارانی انجام می دهند که از جان و دل برای کارشان ارزش قائلند .
در دنیای مجازی خبرنگار تنها به عنوان یک وارد کننده ی خبر نیست بلکه به عنوان سپر بلای آن رسانه نیز همه تبعات ناشی از انتشار یک خبر را می پذیرد.
هفدهم مرداد ماه هر سال یادبود شهید محمد صارمی و روز خبرنگار نامیده می شود تا خبرنگاران که تمام طول سال را به انعکاس فعالیت های مسئولان می پردازند یک روز را هم در تقویم سالانه به نام خود ببینند ، لذا این روز بهانه ای می شود تا از دغدغه ها و مشکلات لاینحل آنها سخن گفت و باز چند صباحی فراموشی و روز از نو و روزی از نو …
مشکلات مسکن مهر، درآمدهای بسیار نازل در سطح وسیع، عدم وجود پوشش بیمه ای برای بسیاری از خبرنگاران، نبود سیستم نظارتی کامل برای ورود افراد خبره به این حرفه از جمله مشکلات حوزه‌ی خبری در کردستان است که همواره به فراموشی سپرده شده است ولی با این وجود خبرنگاران به صورت گسترده سعی در انعکاس مشکلات اقشار مختلف و عملکرد مسئولان در بخش های مختلف دارند اما همواره خبرنگاران در این مسیر با نامهربانی ها و بی مهری هایی رودرو می شوند که نمی توان به راحتی از آنها گذشت .
شاید یکی از ابتدایی‌ترین حقوق شاغلان هر عرصه‌ای موضوع «بیمه»های حمایتی باشد. موضوعی که برای روزنامه‌نگاران چیزی در حد والاترین مزایای شغلی محسوب می‌شود و اگر کارفرمایی پیدا شود و بیمه آنان را بیمه کند، این ابتدایی‌ترین حق برایشان به والاترین شرایط شغلی تعبیر می‌شود!
این بی مهری ها در برخی مواقع تا جایی پیش می رود که خبرنگاران منتقد به نامحرمان برخی جلسات مبدل می شوند! که این یکی دیگر از معضلات دیگر حوزه ی خبرنگاری به شمار می رود چرا که خبرنگاران و روزنامه نگاران چه منتقد و چه غیر منتقد تافته ای جدا بافته برای حضور در جلسات مقامات نیستند.
خبرنگاران استان کردستان همواره ستون هایی محکم در راستای توسعه استان هستند و نمی توان نقش آنها را در شناساندن توانمندی ها و مشکلات و کاستی ها انکار کرد اما لازم است دغدغه های آنها همچون دیگر گزینه ها مورد بررسی قرار گیرد .
حقوق کم، ساعت کاری طولانی، نداشتن امنیت شغلی، شور و شوق، هیجان و هر بدی یا خوبی دیگری که این شغل داشته باشد و هرچقدر هم که روزگار برآنها سخت‌تر بگیرد، دلبستگانش حاضر به ترک آن نیستند، بازهم گوش شنوا و زبان بی‌تکلف جامعه باقی می‌مانند بی‌آن‌که گوشی شنوا برای شنیدن مشکلات خودشان و زبانی صادق برای دفاع از حقوق‌شان هم داشته باشند.
هر چند ۱۷ مرداد امسال هم همانند سال های دیگر می گذرد انتظار معجزه نمی رود ولی لازم است حداقل وضعیت بهتری برای روزنامه نگاران و خبرنگاران در این چنین روزی را شاهد باشیم .
انتهای پیام/
