به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، پنجم مرداد ماه سال ۱۳۴۲ در ده میخوران سادات از توابع شهر سنقر کلیایی پا به عرصه گیتی نهاد.
پدرش سید علی مراد و مادرش سیده آسیه قبادی هر دو از خانواده جلیل القدر سادات و سلاله پاک رسول الله (ص) بودند. در فضایی معنوی و در خانواده ای فقیر رشد و نمو یافت و در همان روستا ایام کودکی اش به پایان رسید.
تحصیلات ابتدایی را در حد خواندن و نوشتن در همان دوران کودکی یاد گرفته بود و به کار جوشکاری هم آشنایی داشت ، از سالها قبل به همراه خانواده به شهر قروه نقل مکان کرده بودند و سالها بود که در این شهر سکونت داشتند.
از همان روزهایی که توان کار کردن پیدا کرد دوشادوش پدر و سایر اعضای خانواده کار می کرد و در دوران نوجوانی و قبل از رقتن به سربازی همراه برادرش برای کار کردن به تهران می رفتو ماه ها در انجا می ماندند و بدین سان زندگی خانواده پدری را اداره می کردند.
اوایل سال ۱۳۶۴ به خدمت مقدس سربازی اعزام گردید و در شرایطی که جنگ تحمیلی به اوج رسیده بود و رزمندگان سپاه اسلام با تمام توان از میهن اسلامی دفاع می کردند و با ایثار و فداکاری و با عشق به شهادت توانسته بودند دشمن را در مرزهای کشور به زانو در آورند ، ۲۸ ماه خدمت صادقانه را که بیشتر ان در خط مقدس جبهه بود به پایان رسانید و بارها و بارها در میادین جنگ در مبارزه با دشمن بعثی تا مرز شهادت پیش رفت.
در آخرین گواهی که برای او از سوی تیپ ۵۵ هوابرد صادر شده است و سربرگ ان به آیه شریفه << ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص>> مزین شده بود چنین نوشته بودند سرباز وظیفه میرزا آقا اجاق فرزند سید علی مراد جمعی گردان ۱۳۵ هوابرد از تاریخ ۱۳۶۴/۱/۲۹ الی ۱۳۶۵/۱۱/۱۵ در جبه های نبرد حق علیه باطل مشغول انجام وظیفه بوده است. آری ! او سرباز فداکار اسلام و انقلاب بود و چند روز پایانی خدمت را به مرخصی آمده بود که به پاداش ماه ها ایثار و فداکاری در جبهه های حق علیه باطل در بیست و دوم بهمن ماه سال ۱۳۶۵ خداوند مقام شهادت را نصیبش گردانید و با نوشیدن شربت گوارای شهادت، پیکر پاکش را در میان حزن و اندوه فراوان مردم شهید پرور شهر قروه تشییع و در گلزار شهدا به خاک سپردند.
چند روز بعد از شهادت زنگ درب خانه به صدا درآمد مادرش در را گشود پشت درب خانه پستچی بود، او آمده بود تا کارت پایان خدمت سید میرزا آقا اجاق را تحویل دهد غافل از اینکه او به پاس مجاهدتهای بی دریغش شربت گوارای شهادت را نوشیده است و در خوان نعمت خداوندی <<عند ربهم یرزقون است>>
