به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، رسم ناجوانمردانه تمامی جنگ‌ها، در ادبیات مقاومت، وجود پیکرهای بی‌نام و نشانی است که بدون هویت به پشت جبهه بازمی‌گردند، کم نبودند عزیزانی که برای دفاع از اسلام و جمهوری اسلامی در جبهه‌های هشت سال دفاع مقدس به مبارزه پرداخته و گمنام به شهادت رسیدند، تعدادی از رزمندگان پلاک‌های خود را قبل از شهادت، قبل از عملیات جا می‌گذاشتند تا به کاروان گمنامان فاطمی بپیوندند، شهدایی که معتقد بودند عافیت در گمنامی است.
عده‌ای دیگر به دلیل نوع مجروحیت بدون سر یا بدون صورت به شهادت می‌رسیدند و البته شناسایی این پیکرها کار دشواری بود، پیکرهایی که در منطقه عملیاتی جا می‌ماند و نامشان در شمار مفقودالاثرها جای می‌گرفت، بعضی یک دهه و برخی دیگر دو تا سه دهه در گمنامی باقی می‌ماندند و پس از گذشت سال‌ها با سامان یافتن ساز و کار تفحص شهدا در مناطق عملیاتی مختلف، پیکرهایشان پیدا شده و بازگردانده می‌شدند، پیکرهای برخی از این شهدا با وجود سال‌ها بی‌نشانی، اما با تطبیق DNA شناسایی شدند و بعضی دیگر گمنام به خاک سپرده شدند.
تا به حال طی عملیات‌های تفحص زیادی در مناطق برون مرزی در عراق، پیکر بیش از ۴۵ هزار شهید مفقودالاثر دفاع مقدس پیدا شده که هویت قریب ۳۵ هزار تن از آنان هم تاکنون شناسایی شده است، ۱۱۶ شهید گمنام فقط در زمان جنگ در گلزارهای شهدا به خاک سپرده شدند، بیشترین یادمان سرباز گمنام در سطح دنیا در جمهوری اسلامی و بیشترین شهدای گمنام در بزرگترین آرامستان دنیا یعنی در بهشت زهرا (س) قرار دارد.
نخستین بار در سال ۱۳۷۴ پیکر مطهر شهدای گمنام در جزیره ابوموسی تشییع و به خاک سپرده شد و یک حرکت اصیل و تأثیرگذار فرهنگی در کشور رقم خورد، کم کم تشییع و تدفین شهدای گمنام به دانشگاه‌ها و مراکز مختلف علمی، آموزش و تحقیقاتی هم کشیده شد و دلیل آن تقاضاهای مختلف مردم و مسئولین برای نزدیکی به مزار شهدای گمنام بود که برایشان منشأ خیر و برکت محسوب می‌شد.
از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۹۷ به مدت ۲۳ سال تمام تلاش‌ها در زمینه تشییع و تدفین شهدای گمنام توسط مجموعه تفحص در کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح انجام و رسم معنوی خاکسپاری شهدای گمنام در تمام شهرهای کشور با برنامه‌ریزی این مجموعه مورد استقبال عموم مردم قرار می‌گرفت، در مدت این ۲۳ سال ۹۲۱۰ شهید گمنام در ۱۹۱۴ نقطه از کشور با حضور حماسی مردم و آحاد جامعه تشییع و به خاک سپرده شد.
آنچه از دیرباز تاکنون رسم تمام مسئولین برای برگزاری مراسم تشییع شهدای گمنام بوده است، برگزاری بخش قابل توجهی از تشییع‌ها همزمان با ایام فاطمیه است، سالهاست که مرسوم است ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) به عنوان اولین شهید با مزاری بی‌نشان، بهترین زمان برای یادکردن از شهدای بی‌نشان و بی‌مزار و گمنام دوران دفاع مقدس است، تشییع شهدای گمنام در این ایام قبل از اینکه برنامه‌ای برای مقدمات تدفین آنان باشد تجدید عهد و پیمان با کسانی است که در اوج غربت و مظلومیت به فیض شهادت نائل گشتند و بدن‌هایشان بی‌هیچ نشانی سال‌ها در میان خاک جبهه بدون تدفین باقی مانده است، این شهدا به دلیل گمنامی به مراتب اجر بیشتری نسبت به سایر شهدا دارند.
امسال نیز همچون سالهای گذشته در ایام فاطمیه پیکر مطهر شهدای بی‌نشان در سراسر کشور تشییع می‌شوند، آنچه با اهمیت تر از علت تشییع در ایام شهادت حضرت زهرا (س) است، نوع واکنش مردم سایر نقاط کشور نسبت به این مسئله و استقبالشان از شهداست، بر خلاف سیاه نمایی رسانه های معاند و مطالب اعتراضی که هر لحظه در فضای مجازی دست به دست می‌شود، خوشبختانه هیچ یک از مشکلات جامعه مردم را نسبت به اعتقادات و باورهایشان سست نکرده است، با کمی تأمل در موضوع می‌توان از تصاویر همین تشییع‌ها فهمید، وقتی مردم برای زیارت شهدا با شوق صف می‌کشند و با این شهدا پیوند درونی برقرار می‌کنند، شهدایی که برای همین آب و خاک و دیانت و سیاست جانشان را فدا کردند.
وقتی در مراسم تشییع شهدای گمنام دفاع مقدس، مردم برای بدرقه استخوان‌های به جا مانده از شهدای هشت سال جنگ تحمیلی، سر از پا نمی شناسند و تابوت این شهدا را روی دستانشان تشییع کرده و آن‌ها را در بهترین نقاط شهرشان تدفین می‌کنند، نشان از عطش روح ملکوتی مردم است، برای مردمی که ادبیات شهادت را می‌شناسند، تفاوتی نمی‌کند که شهیدشان کرد باشد یا بلوچ، در سوریه شهید شده باشد یا در مرزهای جمهوری اسلامی و نام‌دار باشد یا گمنام!
مردم با تشییع‌های تاریخی شهدا در سالهای اخیر ثابت کرده‌اند که ادبیات مقاومت در جامعه ما رنگ نمی‌بازد.
انتهای پیام/
