به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، با آغاز سال نو، انتظار افزایش قیمت در محصولات باتوجه‌به تورم هر ساله، دور از انتظار نیست؛ ولی وقتی یک محصول با یک نوع کیفیت و کمیت، از اختلاف قیمت بالایی برخوردار باشد، بدون شک نمایانگر خواب خرگوشی ناظران اداره صمت است.
وقتی در بازار این اطمینان حاصل شود که افزایش قیمت یک کالا به‌راحتی در دست‌گرفتن یک‌قلم و پاک‌کردن قیمت قبلی در تابلو است، هر کودک خردسالی به خود جرئت می‌دهد که سود بیشتر را فدای وجدان خفته‌ای کند که سال‌هاست در عدم نظارت نیروهای اداره صمت به سر می‌برد.
فروردین‌ماه ۱۴۰۳ تمام شد و ازآنجایی‌که این روزها آب‌وهوا چشم و جان انسان را به خود بیشتر مشغول می‌کند، ولی تیغ تیز قیمت‌ها اجازه نمی‌دهد تمام تمرکز خود را بر شکوفایی طبیعت و تکبیر قدرت اللهی سرداد.
اسفندماه بود که زمزمه افزایش گرانی برخی از مواد اولیه و تب داغ روزهای پایانی سال، کام مردم را در شب عید و سال نو تلخ کرد و امید می‌رفت که در سال جدید حداقل این موضوع تغییر خواهد کرد و آرامش به بازار باز خواهد گشت.
امروز که فقط ۳۵ روز از آغاز سال جدید می‌گذرد، بازار محصولات محلی از رونق خوبی برخوردار است ولی گویی هرکسی برای خود قیمتی می‌دهد و انگارنه‌انگار که قانونی برای نظارت است و نمی‌توان بدون دلیل قیمت‌ها را افزایش داد.
یکی از رایج‌ترین محصولات محلی و پر طرف‌دار این روزهای بهاری، تخم‌مرغ محلی است، تخم‌مرغی که یک کیلوی آن امروز از قیمت یک کیلو مرغ گرم بیشتر شده و باتوجه‌به افزایش تولید این محصول در چنین ایامی، نباید از قیمت لاکچری برخوردار باشد.
اگر در بازار بیجار دوری بزنید و سراغ تخم‌مرغ محلی را بگیرد، هر مغازه‌داری باتوجه‌به وضعیت ظاهری مشتری، قیمتی را در هوا می‌گوید و به قول بازاری‌ها، یا می‌گیرد یا رد می‌شود، ولی مگر این واحد تخم‌مرغ محلی چقدر وزن متغیری یا خواص ویژه‌ای دارد که باید از قیمت ۵۰ هزارریالی تا ۸۵ هزارریالی اختلاف دارد.
چرا بازرسی در این شهر، مسیرش به کسبه‌ای که چنین محصولاتی را ارائه می‌کند نمی‌رسد و هیچ‌گاه چنین احساس مسئولیتی نخواهد داشت که نسبت به چنین قیمتی واکنش نشان نمی‌دهد؟
یکی می‌گفت، چون خرید چنین محصولی بدون فاکتور و از یک فروشنده محلی تأمین شده است، نمی‌توان انتظار داشت که مأموران صمت برای نظارت بر قیمت آن به خود زحمت دهند، بازار مسیر خودش را می‌رود و هرکس توان مالی داشت محصول ارگانیک مصرف می‌کند و هرکسی هم نداشت، نداشت.
دومین پرچم‌دار محصولات محلی، ماست گوسفندی است که این مورد هم در شهر بیجار و مناطق مختلف، از قیمت مشخصی برخوردار نیست و به‌قول‌معروف، هر چقدر دوستداری قیمت بده، امسال گرانی آمده است.
ماست محلی به برکت شیر تازه گوسفندان از طعم مزه خاصی برخوردار است و ازآنجایی‌که بیجار گروس قطب پرورش گوسفند به‌صورت گله‌ای و چرای طبیعی است، متأسفانه هم از قیمت بالای گوشت قرمز گوسفندی رنج می‌برد و هم از قیمت ماست آن، راستی یادمان نرود که روغن گوسفندی هم این روزها قیمت طلا را کشف کرده و حداقل برای هر یک کیلو باید بیش از ۱۲ میلیون‌ریالی هزینه‌کرد.
در هر بازاری نیاز به نظارت است، اگر نظارت خود را درگیر فاکتور خریدوفروش رسمی و شرکتی کند، تنها متضرر اصلی این بخش، مردم هستند.
انتهای خبر/
