به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کُردتودی، توسعه‌ي پايدار شهري، امروز يکي از بزرگ‌ترين دغدغه‌هاي مسئولان امور شهري و شهروندان است، به همين مناسبت، مجامع بين‌المللي نيز با برپايي همايش‌هاي متعدد سعي دارند گره‌گشاي معضل عصر حاضر باشند. در سال ۱۹۹۲ کنفرانسي با عنوان «توسعه و محيط زیست از ديدگاه پايداري شهرها» در آرژانتين برگزار شد که در جلسات متعدد، کارشناسان شرکت کننده نکات مهمي را در قالب اعلاميه‌ي نشست پاياني به جهانيان اعلام کردند که به پاره‌اي از آنها در ادامه اشاره مي‌شود:
پذيرش محلي
يکي از اصول اوليه‌ي توسعه‌ي شهري، به ويژه در شهرهاي کوچک از جمله سنندج، قابليت پذيرش اين واقعيت است که مسئولان محلي و شهروندان، «لزوم توسعه‌ي شهري را باور کرده» و در رسيدن به توسعه‌ي پايدار، برنامه‌ريزي کوتاه مدت و بلند مدت کنند بدين ترتيب، باور و قبول رسيدن به اين نوع از توسعه گام اول تحقيقات علمي و عملي است.
عدالت اجتماعي
براي رسيدن به توسعه‌ي پايدار شهري، يکي از ضرورت‌هاي اوليه، نگاه ويژه به بحث عدالت اجتماعي است. در آموزه‌هاي ديني نيز به اين موضوع پر اهميت، عنايت خاصي شده است؛ چرا که توسعه در تمامي امور اجتماعي از جمله توسعه‌ي امور شهري بدون در نظر گرفتن عدالت اجتماعي و کاستن از فاصله و فقر طبقاتي، اصولاً بسيار مشکل و غير ممکن است.
عدالت اجتماعي فقط از ديدگاه اقتصادي و پرداختن به معيشت روزانه‌ي شهروندان قابل بررسي نيست، بلکه رسيدن به جامعه‌ي مطلوب که از ابعاد مختلف در برگيرنده‌ي عدالت اجتماعي باشد، نگرش‌هاي ديگري را نيز طلب مي‌کند که عمده‌ترين آنها عدالت فرهنگي است و بر همين اساس، بسط و توسعه‌ي شهري پايدار به زير ساخت‌هاي ويژه‌اي نياز دارد که عدالت اجتماعي و زير شاخه‌هاي آنها نقش محوري داشته باشند.
تفاوت بين سطوح توسعه‌ي پايدار
پايداري يک شهر در سطوح پايدار از محدوده‌ي يک محله يا خيابان شروع و در نهايت به يک شهر يا يک کشور ختم مي‌شود. در کنار آن بحث توسعه‌ي پايدار جهاني نيز ميتواند مطرح شود. چنانچه به تفاوت بين سطوح عنايت لازم نشود، متجانس و هماهنگ نبودن بافت‌هاي شهري نه تنها به روند توسعه کمک نخواهد کرد، بلکه ناهماهنگي بين سطحي، خود از عوامل عقب ماندگي و دوري از بحث توسعه‌ي شهري است.
بنابراين هماهنگ کردن سطوح مختلف شهري و طرح‌ريزي براساس فرمول از کوچک به بزرگ، ميتواند چراغي فراروي توسعه پايدار شهري باشد. از جمله عوامل برون زاي موثر در توسعه‌ي پايدار شهري مي‌توان به مواردي همچون کاهش فعاليت صنايع کارخانه‌اي، حومه‌گرايي در مقابل تمرکز زدايي، فعاليت و مکان‌هاي جديد اقتصادي، تغييرات فناوري، روندهاي اجتماعي و شيوه‌هاي زندگي، اقدام منسجم و برنامه‌ريزي شده در مقابله با ترافيک شهري، تغيير نگرش در روژه‌هاي ساختماني و نگاه جديد به مقابله با بلاياي طبيعي به ويژه سيل، زلزله و امثال آن اشاره کرد.
مديريت توسعه‌ي پايدار شهري
نگاه علمي و مباحث مديريتي جديد و استفاده از کارشناسان و نيروهاي کارآمد ميتواند يکي از رموز رسيدن به توسعه‌ي پايدار شهري باشد. به کارگيري نيروي متخصص در کنار ابزار و فناوري روز، ميتواند در ارتقاي سطح توسعه شهرها کمک موثري کند. پيوند نرم افزاري که نشأت گرفته از مطالعات جامع شهري باشد، از اصول اوليه توسعه‌ي شهري است.
نبايد فراموش کرد که در تهيه‌ي طرح‌هاي جامع و پايدار شهري، عوامل مختلف از قبيل آداب و رسوم ساکنان، زبان، مليت، نژاد، فرهنگ و امثال آن نيز به طور ضرور بايد لحاظ شوند؛ زيرا صرف استفاده از الگوهاي بيگانه و نبود تطبيق آن با شرايط محلي، به خصوص در شهرهاي کوچک، ميتواند مشکل‌آفرين باشد.
یادداشت: توفیق مشیرپناهی
انتهای پیام/
