به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، همزمان با سالروز شهادت حضرت‌صدیقه فاطمه(س)، بیجار گروس افتخار خدمت به یکی از چهار شهید خوشنام کردستان است و عطری در این دیار پیچیده که قلب‌های زنگ‌زده و غبارآلود را به خود متوجه کرد.
در کنار حضور پرشور فرزندان شهدا که زیر تابوت را گرفته‌اند و با ادب خاصی قدم برمدارند، نوجوانان و جوانانی را می‌بینم که با قلبی شکسته آمده‌اند و زیر لب زمزمه‌ایی با شهید دارند.
شور و حالی عجییب در شهر پیچیده، یاد بیت شعری می‌افتم در وصف سیدو سالارشهیدان حضرت اباعبدالله حسین(ع) که می‌گوید، پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی‌سر، چون شیشه‌ی عطری که سرش گمشده باشد.
چه نعمت برزگی نصیبمان شده است، مهمانی داریم که سال‌ها دور بوده از وطن و امروز اگرچه به شهرمان آمده است، گویی او را سال‌هاست که می‌شناسیم و پاره‌ایی قبلمان بوده است.
هرچند سربازان فاطمیه به پیروی از مادر پهلو شکسته، بی‌نام آمده‌اند تا بازگو کنند سند مظلومیت حضرت فاطمه(س) در بی مزاری و بی‌نامی، امّا امروز خوشنام تر از دیروز به میدان آمده‌اند و با خود عطر گل‌یاس آورده‌اند.
کسی چه‌میداند که این شهید خوشنام، فرزند کدام شهر و دیار است، شهیدی که خود انتخاب کرده‌است مهمان بیجاری‌ها باشد و امروز که این جمعیت سر از پای نمی‌شناسند، نمی‌دانند که اتفاقی نیامده‌اند و با دعوت نامه مخصوص شهید، افتخار یافته اند.
اصلا شهدا را نمی‌توان از غم مادر شهدا، حضرت فاطمه(س) جدا دانست، به قول سردار دلها، شهدا و رزمندگان در هشت‌سال دفاع مقدس، هرکجا که به مشکل برخورد می‌کردند، با توسل به مادر پهلوشکسته پیروز میدان می‌شدند.
اشک و بغض و سینه‌زنی دست به دست هم داده و قدمها سبک شده است، در محفل شهدا مجوز ورود با اشک فاطمی است، نمی‌توان فریاد زد، شهدا با سکوت خود بلندترین فریاد جهان را سرداده‌اند که ندای آن یا فاطمهالزهرا(س)، است.
آنقدر جمعیت مشتاقان زیاد است که شاید چند ثانیه بیشتر نتوانی تابوت شهید را لمس کنی، همین لحظات آنقدر طولانی می‌شود که در تمام وجودت انرژی دیگری احساس می‌کنی، گویی دست در دست شهید گذاشته‌ایی و نمی‌خواهی جدا شوی.
در این حال و هوا هیچ‌کسی را نمی‌شناسی، گویی تو تازه وارد این شهر هستی و غیر شهید هیج‌کسی را نداری، به راستی اگر شهدا زنده نبودند و در پیشگاه خداوند روزی نداشتند، می‌توانستند چنین حالی را در انسان ایجاد کنند!
آخرین روزهای پاییز است ولی امروز گویی بهاری آمده که جانان زیادی را با خود همراه کرده و باران اشک بر چهره‌ها از سالی نکویی خبر می‌دهد، شهدا همواره با حضور خود در جامعه، برکاتی به همراه دارند که روزی ملتی را در کوران فتنه‌ها و بلایا محفوظ می‌دارد.
به‌راستی شهدا چگونه به چنین مقامی رسیدند، جوانان و نوجوانانی که در سنین کمتر از ۲۰ سال، آن‌چنان عارف زمان خود بودند که امروز هم با پیکرمطهرشان، انقلابی در جامعه به پا می‌اندازند.
فرزندان روح‌الله پس از سال‌ها جهاد در راه خدا و پاسداری از انقلاب اسلامی ایران به وطن بازگشته‌اند و امروز مردم ولایت‌مدار و شهید پرور بیجاری گروس، با چه افتخاری به خیابان آمده اند تا در آیین تشییع، شرکت کنند.
پیر و جوان، زن و مرد، همه آمده‌اند، حتی آنانی که حجاب محکمی ندارند، نمی‌توان شهید را در چهارچوب یک قشر خاص محدود و خلاصه کرد، شهید گمنام به ویژه متعلق به همه انسان‌هایی است که هنوز در وجودشان راهی برای نجات از این دنیای فانی وجود دارد.
در آیات و روایات متعددی به ما تذکر داده شده است که در فتنه‌ها مراقب باشید، اموال و فرزندان شما، فتنه‌های شما هستند، گاهی آدمی آنقدر بی دین و ایمان نیست امّا در اموال و فرزندان خود دچار فتنه می‌شود و همه آنچه که پنداشته توشه آخرت است را از دست می‌دهد، شهدا امروز همین خواب‌آلودگی‌ها را از جامعه می‌زدایند، ادامه کار را باید با هوشیاری رفت.
یکی دیگر از وظیفه‌ای که امروز در قبال رشادت و جانفشانی شهدا بر دوش ما است، جهاد تبیین برای دوستان و فرزندان و خویشانمان است، شهدا هشت سال در جنگ سخت ذره‌ایی عقب ننشستند و امروز ما در جنگ ترکیبی و نرم، نباید از این راهی که شهادت پاداش اوست، کوتاه بیاییم.
انتهای پیام/
