به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کُردتودی، چهره جدید یک قاتل بالافطره‌ست که کشتاری به‌راه انداخته به نام «زمان» که واحد عمر ما نیز هست،کشتار زمان در ترافیک.
تا همین سال‌های نزدیک، ترافیک در خیابان‌های شهر سنندج چهره‌ای غریبه داشت، کمی جلوتر در اوایل دهه هشتاد ترافیک آرام آرام آمد و در یکی دو مسیر و خیابان شهر جا خوش کرد، بعد تمام خیابان‌های شهر سنندج در ساعاتی از روز پیک ترافیک بود و امروز تمام خیابان‌ها در تمام طول روز ترافیک دارد.
ترافیک کشنده و زمان فرسایشی که آه از نهاد هر راننده‌ای برمی‌آورد. پیامدهای این ترافیک سنگین اتلاف وقت، انرژی و تحمل هزینه بر شهروندان سنندجی می‌باشد. گذاشتند و گذشتند تا خیابان‌ها شهر به این حال و روز افتاد.
حالا نه طرح‌های ترافیکی جواب می‌دهد و نه می‌توان جلو عطش فراگیری رانندگی مردم و خرید و ورود ماشین به شهر را گرفت.
نسبت ماشین‌ها به خیابان‌های شهر سنندج انگار نسبت یک پارچ آب است که بخواهی در یک لیوان جا بدهی؛ معلوم است سرریز می‌شود. راه چاره چیست؟
طرح‌های کارشناسانه‌تر با بهره‌گیری و دعوت از نخبگان فن در ارایه طرح، ساخت زیر گذر و رو گذر و افزایش پارکینگ‌های طبقاتی در تمام نقاط شهر، جلوگیری از ورود خودروهای مدل پایین؛ زوج و فرد کردن تردد خودروها و جلوگیری از تردد خودروهای شخصی یا همان تک سرنشین در هسته مرکزی شهر؛ ندادن پایان کار به مکان‌های تجاری و ساختمان‌های جدید پزشکان، پارک نکردن دوبله و سه‌بله، عبور عابر از خط‌کشی تعیین شده یا همه این‌ها باهم. راه چاره هر چه باشد امروز شهر سنندج در یک بحران ترافیکی و تردد خودروهای مسافرکش عمومی و شخصی قرار گرفته است.
به قول شهروندان، خیابان‌ها همان خیابان‌های۵۰ سال پیش و تغییری نکرده است، اما خودروها بیش از سرانه جمعیت شهر افزایش داشته است.
در طول روز میلیون‌ها میلیون ساعت از وقت و عمر شیرین مردم در ترافیک کشنده به هرز می‌رود، در حالی که همین وقت تلف شده را می‌توانند برگشت دهند به راه خدمات و آموزش و تولید و… در چهره جدید این چند سال اخیر خیابان‌های شهر، ماشین‌های امدادرسان چون آتش نشانی،۱۱۵،۱۱۰، ۱۲۵وآمبولانس هرگز در زمان طلایی خود به محل و مقصد نمی‌رسند و روند امدادرسانی آنان شکننده و بیمناک شده است و کاری از سروصدا و جیغ آژیر و چراغ‌های چرخان‌شان برنمی‌آید.
نزدیک‌ترین پیشنهادها، افزایش و چابک کردن ناوگان وسائط نقلیه عمومی با فرهنگ استفاده از آن و تغییر نگاه شورای ترافیک به وضعیت به وجود آمده و انباشت شده از چند سال پیش به امروز و فوریت برخورد با یک بحران شهری است.
شرح دردناک دیر رساندن یک بیمار قلبی توسط آمبولانس به بیمارستان در زمان طلایی و شرح دردناک‌تر نزاع مرگ و زندگی‌ست که هر لحظه ممکن است برای من یا شما اتفاق بیفتد. در این میان یادمان باشد از وظایف و اختیارات شوراهای اسلامی شهر، حفظ احترام و سلامت و رفاه شهروندان است که باید مورد توجه اعضای شورا قرار گیرد.
گره‌های ترافیکی در پیچ و خم خیابان‌های شهر گره خورده است و به‌نظر میرسد برنامه و اراده‌ای برای باز کردن این‌گره‌ها و خاتمه دادن به داستان آزاردهنده و کهنه بحران ترافیک شهر سنندج وجود ندارد.
یادداشت از توفیق مشیرپناهی
انتهای پیام/
