به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، آنچه که تا امروز از رسانه مردمی کردتودی در خصوص عبور کامیون‌های کشنده به داخل شهر بیجار و در هر ساعتی از روز که فکرش را بکنید، از همین رسانه منتشر شده است و نهایت عکس‌العمل و افتخاری که نصیب مسئولین شهر بیجار شده است، ایجاد یک تنگه است.
ابتدا خوب است بدانید که قانون عبور و مرور کامیون در تمام نقاط کشور یکسان است و هیچ راننده‌ای حق ندارد خودروی کشنده و سنگین را پس از ساعت ۶ صبح و قبل از ساعت ۲۱ شب از مسیر داخلی شهرها عبور دهد، قانونی که برای همه است؛ ولی در شهر بیجار این قانون در سایه بی‌تدبیری مدیران و مسئولان رابطه‌سالاری، با شکست بزرگی روبه‌رو است.
هر گاه که سراغ مسئولی برای این بی‌قانونی می‌گردیم، هر کدام دیگری را مسئول می‌داند و همگی در نهایت به ریسمان پوسیده شورای شهر متوسل می‌شوند که اولاً اعضای آن خودشان هستند و دوم در چاهی افتاده‌اند که راه بازگشتی ندارد.
ورودی‌های هر شهر و دیاری بهترین و زیباترین تصویر را در ذهن مسافران و مردمانی می‌گذارد که در مسیر رسیدن به مقصد خویش به آن توجه می‌کنند و با همان تصویر ایجاد شده مردمان و فرهنگ آن منطقه را قضاوت و تحلیل خواهند کرد.
امروز در شهر بیجار شاهد هنرنمایی از جنس مدیرانی هستیم که نه بر اساس شایسته‌سالاری بلکه بر اساس رابطه‌سالاری مسئولیت را پذیرفته‌اند و از همین مسئولیت فقط میز ریاست و خودکار امضاهای طلایی را موردتوجه قرار داده‌اند.
مدیرانی که بهترین میز و امکانات را در اتاق خود تهیه و نصب کردند و بافاصله اجتماعی که با مردم ایجاد کرده‌اند، از دردی که در ریشه جان جامعه نفوذ کرده بی‌تفاوت عبور می‌کنند.
این بی‌تفاوتی‌ها به مردمان بیجار گروس به مدیران استانی هم سرایت کرده است، احتمالاً بیماری واگیرداری است که اگر درمان نشود، بیجار گروس با قدمت هفت هزارساله خود به یک دهستان کوچک تبدیل خواهد شد.
*به تنگه بیجار گروس با احتیاط نزدیک شوید
تنگه‌ها چه درگذشته و امروزه در جهان و در حوزه راه‌های دریایی از اهمیت استراتژیکی زیادی برخوردار است، مثل تنگه هرمز، تنگه جبل‌الطارق و یا تنگه مالاکا، امّا هنوز هیچ جهانگرد یا دنیا دیده‌اید معنی و مفهوم تنگه بیجار گروس را کشف و درک نکرده است و به گفته مورخان شاید قرن‌ها و نسل‌های دیگری بتوانند این اثر ساخت دست بشر امروز را تفسیر کند.
بله درست حدس زدید تمام این مطالبی که ارائه شد حکایتی تلخ از یک تصمیم اشتباه بر اساس تفکراتی است که حاصل بی تخصصی و بی‌تدبیری برای اجرای یک قانون ساده ورود کامیون ممنوع به شهر بیجار است.
در ورودی اصلی و دروازه مهم شهر بیجار، بتن‌های سنگین و رنگی را مشاهده می‌کنید که قرار است از ورود کامیون‌های کشنده و سنگین به داخل شهر بیجار جلوگیری کنند، اجسامی سفت‌وسخت که اگر زبان داشتند بدون شک می‌گفتند که آخر این چه کاری است که می‌کنید، مگر این شهر پلیس راهور و شهرداری ندارد!
سایه بی‌تدبیری، فرصتی برای افراد سودجو
در طول دهه‌های گذشته هرگاه اخبار و جراید از ورود بی‌وقفه کامیون‌ها به داخل شهر گلایه مردم را منعکس می‌کردند، و عده‌ای رؤیایی از احداث و بهره‌برداری پل چنگیز قلعه می‌زند و همین پل، پلی شد برای رفتن خیلی‌ها به مجلس و پس از اتمام دوره خوش‌گذرانی، امروز دیگر در بیجار زندگی نمی‌کنند.
با همه وعده‌های که درگذشته برای افتتاح این پل عنوان شده بود، بالاخره این سازه غیراصولی به بهره‌برداری رسید و نویدبخش روزهای خوش برای ساکنین مناطقی بود که از مزاحمت عبور بی‌وقفه کامیون در کوچه و خیابان‌های کم‌عرض رنج می‌بردند بود.
این دل‌خوشی زودگذر کمتر از چندین روز یا بهتر است کمتر از یک شبانه‌روز دوام نیاورد و رانندگانی که از این پل برای عبور و دورزدن شهر استفاده کرده بودند، همگی به سمت همان مسیر داخل شهر بازگشتند، بله درست است، طراحی که غیراصولی باشد این چنین می‌تواند در رفاه حال همه مردم تأثیرگذار باشد.
پل چنگیز قلعه از ابتدای اجرای پروژه مسائل و مشکلات زیادی داشت که برای هرچه سریع‌تر بهره‌برداری آن، از موارد مهم و اساسی چشم‌پوشی شد و امروز شاهد آن هستیم که این پروژه فقط در فصول گرم سال قابل تردد است و در زمستان و یخ‌بندان ایمنی ندارد.
دیگر خسته شده‌ایم
محمد عزیزی یکی از ساکنین چارباغ طالقانی شهر بیجار می‌گوید: سالیان سال است که چارباغ طالقانی به کمربندی سنندج – همدان تبدیل شده است و تمام مسیر این چارباغ زیر چرخ و روغن و آلودگی صوتی کامیون‌ها له شده است و آن‌قدر که در فضای مجازی و حقیقی صدای خود را به گوش مسئولین رسانده‌ایم و نتیجه مثبتی ندیده‌ایم، خسته شده‌ایم.
وی افزود: الان مثلاً عید نوروز است، بجای آنکه پلیس در ابتدای ورودی شهر از ورود کامیون‌ها جلوگیری کند، آمده‌اند بتن‌های بزرگی گذاشته‌اند که حتی یک خودروی سواری پراید هم می‌تواند از آن عبور کند و مردم با این گرانی خودرو ابتدا از چارباغ امام خمینی (ره) وارد می‌شوند و سپس در یک فرعی به داخل این چارباغ می‌آیند.
این شهروند ادامه داد: کامیون‌های کشنده هم از این تنگه با همین روش عبور می‌کنند، عملاً نه آن پل چنگیز قلعه دستاوردی داشت و نه این مزاحمت غیراصولی کارایی دارد.
محمدرضا عنایت پور کاسب مغازه‌ای در همین چارباغ می‌گوید: کودکان، بانوان، خودروهای سواری، موتورسیکلت و دوچرخه‌سواران هر روز از ترس برخورد با کامیون در این منطقه زندگی و رفت‌وآمد دارند؛ زیرا در طول سال بارها این خودروهای عظیم و سنگین، خسارت‌های مالی و حتی جانی برای مردم ایجاد کرده‌اند.
وی ادامه داد: وقتی نمی‌توانیم لقمه را ساده در دهان بگذاریم، باید با خلق چنین سازه‌هایی از پشت سر با کلی زحمت و رنج به هدف برسیم که متأسفانه تا امروز هم چنین هدفی محقق نشده است.
این شهروند بیجار گفت: در هیچ شهری مثل بیجار بی‌قانونی داد نمیزند، کجای دنیا را سراغ دارید که کامیون کشنده روز روشن از وسط شهر عبور کند و پلیس آن را متوقف و توقیف نکند.
وقتی برخورد نمی‌شود نادان خیال بد کند
مجتبی فدایی راد کارشناس شهرسازی و عمران هم گفت: عبور خودروهای سنگین در کوچه و خیابان‌های شهر، به علت وزن زیادی که دارند به زیر ساخت‌های مهم شهری و حتی آسفالت منطقه تأثیرات منفی زیادی خواهد گذاشت.
وی افزود: وقتی یک خیابان یا کوچه برای یک شهر تعریف می‌شود، نوع تجهیزات، تأسیسات و کیفیت آسفالت مورداستفاده برای طرح شهری اجرا می‌شود، همین مسیر چارباغ طالقانی را که مشاهده کنید، چون در طول روز کامیون از آن عبور می‌کند، همواره دچار شکستگی شاه‌لوله‌های آب شرب و ایجاد موج‌های عمیق در آسفالت هستیم.
این کارشناس ادامه داد: اگر قانون را درست اجرا کنیم و با متخلفان طبق قانون رفتار کنیم، بساط این رفتارهای اشتباه برچیده می‌شوند و به نحوی نیز در جامعه فرهنگ درست اعمال می‌شود.
وی توضیح داد: بجای اینکه ورودی شهر بیجار را به زیبایی هر آنچه که هست‌نمایش دهند، آمده‌اند با نصب بتن‌ها بزرگ، ورودی را به حدی کوچک کرده‌اند که مثلاً کامیون وارد شهر نشود، درصورتی‌که رانندگان این خودروهای سنگین و عظیم، از مسیر مخالف و حتی از چارباغ امام خمینی (ره) وارد شهر شده و با ورودممنوعی دیگر وارد هسته مرکزی شهر می‌شوند.
فدایی راد توضیح داد: پلیس راهور می‌تواند راننده متخلف را بازداشت و خودروی موردنظر را توقیف کند، چنین اقدامی به‌سرعت در میان رانندگان نشر می‌یابد و از بروز بی‌قانونی پیشگیری می‌شود.
کردتودی، طبق آخرین مصوبه شورای ترافیک شهر بیجار، ورودی چارباغ طالقانی که مسیر اصلی کامیون‌های کشنده به داخل شهر بیجار بود، توسط نصب بتن‌های سیمانی کم‌عرض شده است؛ ولی عدم حضور پلیس، عدم نصب دوربین ثبت تخلف و عدم بی‌مسئولیتی برخی مدیران، ورودممنوع برای کامیون در بیجار معنایی ندارد!
انتهای پیام/
