به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، در عصری که مِهر و عاطفه، کمتر از هر زمانی رنگ و بوی حقیقی دارد، در روزگاری که عشق و محبت در گستره‌ی خانواده و خویشاوندان کمتر نماد عینی و پایدار می‌یابد، در جایگاهی که عدم بردباری و شکیبایی در تعاملات اجتماعی و خانوادگی، بیشتر از صبر و متانت و سعه صدر، خریدار دارد، پرسشی که مطرح می‌شود این است که به راستی چه باید کرد؟!
از سویی دیگر تعداد آمارهای اجتماعی و فرهنگی، نشانگر وضعیت نه چندان به سامان جامعه‌ای است که بخش قابل توجهی از افراد آن، با مشکلات روحی، روانی، فرهنگی و اجتماعی مواجه هستند، چنانچه در بررسی علل و عوامل بسیاری از این ناهنجاری‌ها تفحص کنیم، بی تردید به این پاسخ می‌رسیم که سبک زندگی مان آن طور نیست که باید باشد و ما متأسفانه با غرق شدن در زندگی مدرن و دنیازدگی به معنای حقیقی آن، از سنت‌های ایرانی و اسلامی مان، فاصله نگران کننده‌ای گرفته ایم.
از این حقیقت نیز نباید چشم پوشید که راه علاج مشکلات فردی و اجتماعی مان بخصوص در محیط خانه و خانواده، بازگشت به تعالیم ناب دینی و سبک زندگی اسلامی است.
ولادت با سعادت صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا (س) مغتنم ترین فرصت است که به تأملی جدی در شاخصه‌های سبک زندگی دینی به ویژه آن چه که مربوط به زندگی خانوادگی می‌شود، پرداخت و از این اقیانوسِ بی‌انتهای معرفت، به حد وسع و فهم خود، توشه‌ی زندگی سعادتمندانه برگرفت.
از زندگانی کوتاه دنیوی اما به غایت پُر برکت و نورانی حضرت زهرا (س) می‌توان هزاران کتاب و مقاله نگاشت اما حیف کوتاهی این مجال، چنین فرصتی را نداد.
حضرت فاطمه زهرا (س) چه در مرتبه همسرداری و چه در مقام مادری، والاترین الگوی هر بانویی است که در پی زندگی راستین بوده و کمال و سعادت را می‌جوید.
دختر نبی اکرم (ص) افزون بر کمالاتی چون عبادت خالصانه و بسیار، ایثار بی‌انتها و معرفت بی‌پایان، در مقام همسری، بسیار ساده، فروتن، خدمت گزار و مهربان بود، آن چنان که مولای متقیان در وصف او فرمود که به خدا هرگز مرا به خشم نیاورد، در هیچ امری از من سرپیچی نکرد، به وی که می‌نگریستم همه غم و اندوهم از میان می‌رفت.
حضرت زهرا (س) تصویری تمام نما از عفت و وقار بود، در جایگاه مادری دلسوز و فداکار، با مدیریت درست و به کار بستن ویژگی‌های تربیتی، برترین فرزندان عالَم را تربیت کرد، در زمان حیات رسول الله (ص) با وجود داشتن فرزندان خردسال، وظیفه نگهداری و تربیت و آموزش آنها و بخشی از وظایف همسرش در خارج از خانه را نیز به عهده گرفت.
زنان در اسلام از جایگاهی بس بالا و تمام حقوق انسانی برخوردارند که در این میان می‌توان به حق سهم‌گیری در جامعه، ارث و میراث و حق رأی اشاره کرد.
حضرت فاطمه (س) به مردم کمک می‌کرد و خود گرسنه می‌ماند، نه تنها در مسائل اقتصادی و رفع مشکلات روزمره مردم پیشگام بود، حتی از نظر اخلاقی و پرورش عواطف انسانی و ارشاد و هدایت مردم نیز به آنها کمک می‌کرد و در حقشان دعا می‌فرمود.
فاطمه زهرا (س) نه تنها دختر پیامبر و بی بی دو عالم بلکه انسان تاریخ ساز برای جامعه بشری است، هرچند زندگی حضرت فاطمه (س) کوتاه، اما با برکت و پر ثمر بود که هر لحظه آن ارزش بس بزرگی دارد، حضرت زهرا (س) محور اهل بیت، سیده زنان بهشت و الگوی بارز برای زنان از نگاه روش، منش و شخصیت علمی و اخلاقی جامع بود، اگر حضرت مریم از یک نسبت عیسی عزیز بود، فاطمه از سه نسبت عزیز است، زیرا او دختر رسول خدا، مادر پدران و همسر حضرت علی(ع) است.
پیامبر اکرم (ص) ریشه اعتقاد به برتری پسر در خانواده را مربوط به قبل از اسلام دانست که با ظهور دین مبین اسلام این عقاید مردود اعلان و تأکید شد که دختران مایه رحمت هستند، مادری خوشبخت است که فرزند اولش دختر باشد، اما اینکه این مفکوره هنوز در جامعه وجود دارد، علتش رعایت نکردن مسائل اسلامی است.
یادداشت از مرتضی جباری
انتهای پیام/
