به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کُردتودی، بعد از یک سال دوندگی اداری موفق به کسب مجوز ورود به کمپ بانوان شدیم، بیشتر از ۲۵ بانو مصرف کننده در این کمپ حضور داشتند که همه مصرف کننده بودند و هر کدام بر حسب اتفاقات خاص به اعتیاد دچار شده بودند.
وارد سالن که شدیم جمعیتی از بانوان را دیدیم که پیری زودتر از حساب سال و ماه در چهره‌هایشان جا خوش کرده بود. گامهای سست و مضطرب، دستهای لرزان، چشمهای بی‌حالت و لبخندی سرد و شرم‌آلود همگی ارمغان دامی بود که در آن گرفتار شده بودند آنها زنانی بودند که آزادی روح و زنانگی خود را در قمار اعتیاد، باخته بودند.
چشم باز کردم دیدم که معتاد شده‌ام
ا.م؛ یکی از بانوانی بود که برای مصاحبه با ما پیش قدم شد وی در گفتگو با خبرنگار کُردتودی بیان داشت: میخواهم از طریق این مصاحبه به تمام دختران بگویم مواظب باشند که با مردان معتاد ازدواج نکنند چرا که این عشق، آنها را به نابودی می‌کشاند.
وی می‌گوید: نمیدانم از کجا شروع کنم چرا که زندگی خوبی نداشتم تا جایی که پایان این زندگی به اینجا ختم شد.
ا.م اینطور ادامه داد: در سن ۱۳ سالگی بدون داشتن هیچ گونه میل و رغبتی و با اصرار پدرم با مردی که خود فروشنده مواد مخدر بود ازدواج کردم و همه چیز از یک سرماخوردگی شروع شد، از آنجا که به شدت سرماخورده بودم همسرم برای اینکه زودتر بهبود پیدا کنم مصرف مواد مخدر را به من پیشنهاد داد با همان مصرف اول ترس از معتاد شدن را با تمام وجود احساس کردم و حسم را به همسرم انتقال دادم اما همسرم خندید و به من گفت نترس چرا که هیچ کس با یکی دو بار مصرف درمانی هرگز به اعتیاد دچار نخواهد شد و این آغازی بود برای راهی که سالها جوانی و تمام آرزوهایم را به بی‌راهه کشاند.
این بانوی گرفتار در دام اعتیاد می‌گوید: بعد ازگذشت یک مدت و دراوایل، مصرف را با دُز بسیار پایین شروع کردم اما انگار بدنم به همان مقدار مصرف بسیار کم هم عادت کرده بود و اگر مصرف نمی‌کردم تمام وجودم را درد فرا می‌گرفت تا جایی که مصرف را زیاد کردم و دیگر حتی مصرف تریاک پاسخگو نبود و به مواد دیگری همچون شیشه،گل و کیمیکال گرایش پیدا کردم و در ادامه به جایی که نباید رسیدم و آنقدر غرق اعتیاد شدم که دیگر همسرم، کسی که خود شرایط معتاد شدنم را فراهم کرده بود مرا ازخانه بیرون انداخت و فرزندانم را از من گرفت و همین آغازی شد برای کارتن خوابی‌های من در روزها و شب‌هایی که جز سیاهی چیزی به دنبال نداشت.
م. ق؛ دومین نفری بود که با شانه‌هایی افتاده، گویی بار غم یک زندگی بی‌حاصل و بی‌هدف آنها را در هم شکسته باشد، به آرامی کنارم نشست و از یک زندگی بی‌هویت برایمان گفت؛
تنها فرزند یک خانواده بودم و در اوج شادی و خوشبختی زندگی می‌کردم که با قتلی که مادرم مرتکب آن شد ناگهان سایه شوم بدبختی بر سر من و خانواده‌ام آوار شد.
مادرم زندگیش را با عشق به پدرم آغاز کرده بود اما از آنجا که پای یک زن دیگر به زندگی پدرم باز شده بود، اختلاف بین پدر و مادرم بالا گرفت تا اینکه مادرم متوجه خیانت پدرم شد و از آنجا که مادرم تحمل این موضوع را نداشت با یک تصمیم اشتباه دست به قتل آن زن زد و خود به عنوان قاتل راهی زندان شد.
نزدیک به ده سال داشتم که پدرم ازدواج مجدد کرد و جای مادرم را نامادری گرفت. نبود مادر و حضور زن دیگر به عنوان نامادری تمام رویاهای کودکیم را دستخوش تغییر کرد و سر ناسازگاری با سرنوشت را در پیش گرفتم تا جایی که پدرم اجازه ورود اولین خواستگار به خانه را داد و من با داشتن سن وسال کم حاضر به ازدواج با مردی شدم که سالها از من بزرگتر بود.
زندگی مشترک زیر یک سقف را با مردی بی قید و بند آغاز و اولین مصرف را با مشروبات الکلی با همسرم شروع کردیم و به تدریج و در ادامه مصرف از الکل به کراک، شیشه و گل ختم شد و نزدیک به ده سال است که هر روز را با مصرف شروع و با نعشگی و خماری به پایان می‌رسانم .
در طول دو سال زندگی مشترک با همسرم اولین فرزندم را بدون هیچ عشق مادری و درعالم نعشگی به دنیا آوردم و از آنجا که توان نگهداری از آن را نداشتم فرزندم را به بهزیستی تحویل دادم، اعتیاد با من و همسرم کاری کرد که هر دو کارتن خواب شدیم و هر کدام راه خود را می‌رفتیم تا جایی که دیگر از حال هم خبر نداشتیم، در ادامه و در طول این ده سال کارتن خوابی سه فرزند دیگر که هر کدام از آنها را به جای پرداخت پول مواد بدون آنکه بدانم پدرشان کیست به دنیا آوردم.
سالها تلاش کردم تا از این بلای خانمان‌سوز که تمام هستی‌ام را به یغما برد رهایی یابم. اما هر بار بیشتر از بار دیگر غرق می‌شدم تا اینکه یک مدت پیش به واسطه یکی از دوستانم، فرزندم را که سالها پیش به بهزیستی فرستاده بودم دیدار کردم و همین باعث شد تا تمام عزمم را بای ترک اعتیاد جزم کنم به این امید که بتوانم سرپرستی فرزندم را به عهده بگیرم و یک بار دیگر همه چیز را از نو بسازم.
در ادامه سکوت و ابراز پشیمانی نقش بسته در نگاه یکی از دیگر از بانوان توجه مرا به خود جلب کرد، برای آغاز گفتگو با این بانو پیش قدم شدم، از صحبت کردن امتناع کرد اما در ادامه گویی می‌خواست باری را از دوش خود بردارد و به دنبال گوشی شنوا می‌گشت.
خانم ز. م ؛ یکی دیگر ازبانوان کمپ ناجی بود که این روزها تنها حضور در این مرکز را ناجی خود می‌دانست.
وی می گوید: دانشجوی یکی ازدانشگاه‌های معتبر استان در رشته تربیت‌بدنی بودم، آرزوهای رنگارنگ زیادی برای آینده داشتم و می‌خواستم بنابه علاقه شدیدی که به ورزش داشتم یکی از رشته‌های ورزشی را انتخاب و تا قهرمانی پیش بروم اما انگار بخت با من یار نبود چرا که در همان روزهای اول دانشگاه با رفیقی آشنا شدم که در حقم نارفیقی کرد و مسیر زندگیم را به بی‌راهه کشاند.
این بانوی درگیر در دام اعتیاد می‌گوید: داستان از آنجا شروع شد که یک روز صبح با دندان درد عجیبی از خواب بیدارشدم، درد امانم را بریده بود و از آنجا که دکتر نوبت چند روز بعد را به من برای درمان داده بود به واسطه یکی از هم دانشجویانم با یک نفر که فروشنده مواد مخدر بود آشنا شدم او ازدردی که می کشیدم خبر داشت و به من مواد مخدر داد تا از آن به عنوان مسکن استفاده کنم از آنجا که درد زیادی داشتم مواد را مصرف کردم و همین یک بار مصرف برای خانه خراب شدنم کافی بود.
وی ادامه داد: هر روز به مواد وابستگی بیشتری پیدا می‌کردم تا جایی که دیگر مصرف مواد جایگزین تمام آرزوهایم شد تا به خودم آمدم دیدم کار از کار گذشته و از درس و دانشگاه فاصله گرفته‌ام و تمام زندگیم مصرف مواد و تهیه مواد شده است.
رنج سال ها دوری از خانه و خانواده و کشیدن باری که خود مسبب آن بود، او را به پوچی کشانده بود و گفت: برای تهیه مواد دست به هر کاری میزدم تا اینکه یک روز وقتی پول مواد را نداشتم تصمیم به دزدی گرفتم وقتی صاحب مغازه متوجه شد با بدترین شکل ممکن با من برخورد کرد و همین باعث تلنگری در من شد از آن روز تصمیم گرفتم تا هر جور که شده از شر این بلای خانمان سوز رهایی یابم.
وی افزود: ۲۴ساعت بود که مواد نزده بودم و داشتم می لرزیدم . فقط به یک جا فکر می کردم جایی که بتوانم به آنجا پناه ببرم،بلند شدم و به یکی از آشنایان مراجعه و از او تقاضای کمک کردم و او نیز دست رد به سینه من نزد و این آغازی بود برای تصمیمی که گرفته بودم با او به کمپ ترک اعتیاد آمدم و اینک نزدیک به یک ماه است که در کمپ حضور دارم، با خود تصمیم گرفتم تا هر جوری که شده اعتیاد را کنار بگذارم و زندگی تازه ای را آغاز کنم
وی بیان داشت: درست است که من در این راه چیزهای زیادی را از دست دادم اما می خواهم با تمام وجود یک باردیگر آغازگر زندگی تازه ای باشم. چرا که در این راه چیزی جز نابودی و باختن وجود ندارد
این بانوی رها شده از اعتیاد که مدام پس از هر جمله‌ای می‌گفت میخواهم پاک شوم و دیگر به این راه وارد نخواهم شد بیان می‌کند: از تمام دختران و زنانی که تازه پا در این وادی گذاشته اند میخواهم هرگز در این راه طی طریق نکنند چرا که این راه چیزی جز رو سیاهی نخواهد داشت و آنها را به ورطه نابودی می‌کشاند.
اعتیاد خانوادگی روند درمان را سخت‌تر می‌کند
در ادامه ویدا قادری مسوول و مددکار کمپ ناجی در گفتگو با خبرنگار کُردتودی اظهار داشت: هر کدام از این بانوان دارای توانمندی و استعداد های خاص خود هستند که متاسفانه بسیاری از آنها چون در خانواده های آسیب پذیر به دنیا می آیند این توانایی ها شناخته نشده و گاه به بی راهه کشیده می شوند.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از مصرف کنندگان مواد مخدر نیز به دلیل مشکلات روانی، اجتماعی و کمبود اعتماد به نفس به مصرف مواد مخدر گرایش می‌یابند افزود: اعتماد به نفس کلیدی ترین واژه در فرآیند مصرف،توقف مصرف،شروع درمان و تداوم بهبود در این بیماران است و از آنجا که کاهش اعتماد به نفس با افزایش احتمال مصرف مواد مخدر مرتبط است باید خانواده ها سطح اعتماد به نفس این بیماران را بالا ببرند.
وی در ادامه عنوان داشت: بسیاری از زنان گرفتار در دام اعتیاد برای تأمین هزینه مواد خود، به انحرافاتی همچون تکدی‌گری ،سرقت و خودفروشی دست می‌زنند که در نتیجه می‌توان گفت یکی از پیامدهای مهم اعتیاد زنان (که در اعتیاد مردان مطرح نیست)، گسترش فحشا در جامعه است.
وی به خروج معتادان از کمپ و بازگشت به جامعه و خانواده گریزی زد و عنوان داشت: متاسفانه از آنجا که برای این افراد در بستر جامعه جایی وجود ندارد و گاها بسیاری از آنها ازخانواده های گرفتار اعتیاد هستند همین امر زمینه ساز مصرف مجدد آنها می شود.
صرف پرداخت تسهیلات برای ایجاد اشتغال به معتادان، کافی نیست
استاندار کردستان نیز در جلسه شورای اداری با بیان اینکه اعتیاد از معضلاتی است که استان و خانواده‌ها را به صورت همه جانبه درگیر می کند، اظهار کرد: هرچند وضعیت کردستان به نسبت دیگر استان‌ها بهتر است ، اما همین میزان اعتیاد نیز در جامعه استان قابل پذیرش نیست.
وی اضافه کرد: نقطه مطلوب ما این است که کردستان به یک استان پاک از لحاظ مواد مخدر در همه بخش‌ها تبدیل شود و برای نیل به این هدف نیازمند برنامه ریزی دقیق و موثر هستیم.
وی تداوم فعالیت کمپ‌های ترک اعتیاد در استان را ضروری دانست و ضمن صحه گذاشتن بر مشکلات مالی کمپ‌ها خواستار آن شد که دستگاه‌های متولی تکلیف خود را در قبال انجام تعهدات مالی به کمپ‌ها انجام دهند.
تلاش برای ایجاد کمپ ترک اعتیاد ویژه بانوان و گسترش فعالت‌های مهارت آموزی برای حرفه آموزی به معتادان از دیگر موارد مورد تاکید استاندار کردستان بود.
وی یکی از مشکلات معتادان بهبود یافته را معضل اشتغال دانست و گفت: صرف پرداخت تسهیلات برای ایجاد اشتغال، کافی نیست و به راحتی منجر به ایجاد شغل نمی‌شود؛ بنابراین این یک گره است که مختص استان نیست.
استاندار کردستان تاکید کرد: با توجه به نگاه حساس اغلب مردم به افراد معتاد بهبود یافته، لازم است از ظرفیت خیرین در جهت ایجاد شغل برای این افراد استفاده شود، ضمن اینکه تشکیل تعاونی در این راستا نیز بسیار کمک کننده است.
به گفته بسیاری از کارشناسان استانی حدود ۳۰ تا ۳۵ نفر معتاد متجاهر خانم در استان کردستان وجود دارد که با پیگیری های استاندار امید به ساماندهی آنها نیز وجود دارد.
