ابوالقاسم کوشا در گفتگوی تفصیلی با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، اظهارداشت: اگر بخواهم زندگی شخصی‌ام را در ۲ بخش تقسیم کنم، بخش اول دوران کودکی و نوجوانی که در هنر نمایشی تئاتر و دوبله خلاصه شد و بخش دوم از اواسط نوجوانی تا امروز که بصورت تخصصی به دنیای بازیگری اختصاص یافته است.
* ابتدا خودتان را معرفی کنید و از دوران کودکی و نوجوانی خود بفرمایید؟
ابوالقاسم کوشا متولد۱۳۴۸ که در شناسنامه۱۳۵۱ ثبت شده به اشتباه، محل زادگاهم در روستای سیرلان یکی از روستاهای شهرستان بیجار است.
تا سن حدود هفت سالگی در روستا بودم، سپس به اتفاق خانواده به تهران مهاجرت کردیم (محله خزانه بخارایی و علی آباد) و در سال۱۳۹۰ پس از بازنشستگی، به زادگاهم برگشتم و آن هم دلایل خاص خود داشت که عرض خواهم کرد.
*به یاد دارید که برای اولین بار چه سالی بر روی صحنه نمایش حضور پیدا کردید؟
۲نمایش کار کردم، نمایش رادیو عراق و نمایش اشعث در سال۱۳۶۲ ، تئاتر رادیو عراق تقریبا طنز بود و نمایش اشعث بر گرفته از یک کتاب درسی مقطع تحصیلی بود که با استقبال خوب دبیران و دانش‌آموزان مواجه شد.
لازم می‌دانم که یادی کنم از اساتیدی که در مقطع راهنمایی و دبیرستان مشوق بسیار خوبی برای دانش‌آموزان بودند، برای اینجانب مثل استاد عزت الله قمی، رحیم مخدومی و رضا عبدالهی صابر را خوب به یاد دارم.
* ازچه زمانی نگاهتان به هنر به ویژه بازیگری جدی‌تر شد؟
از سال ۱۳۶۸به واسطه یکی از هنرمندان و بازیگران نمایش، به ویژه نمایش‌های سنتی و آئینی، استاد وحید ترحمی مقدم نگاهم به بازیگری جدی تر شد.
دقیقا به یاد دارم که به اتفاق جمعی حدود ۳۵نفره گاهی وقت در تئاتر شهر و گاهی نیز در دانشکده هنرهای زیبا (دانشگاه تهران ) زیر نظر استاد علاالدین رحیمی مباحث و دوره های فشرده بازیگری را می آموختیم، جالب اینکه این تعداد هنرمند و بازیگر با یکدیگر تفاوت سنی قابل ملاحظه‌ای داشتند.
دوستانی مثل حسین محب اهری، پانته‌آ بهرام، جلیل فرجاد، علیرضا اوسیوند، کاظم برغمدی، حسن کاخی، بهمن روز بهانی و محمد حاتمی که در این گروه در کنار هم بودیم.
*اولین کار جدی و حرفه‌ای که داشتید چه سالی و کدام نمایش بود؟
اولین کارم نمایش سلیمان و بلقیس بود به نویسندگی و کارگردانی علاالدین رحیمی سال۱۳۷۰ در سالن اصلی تاتر شهر (سومین دوره جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی) که تمام بازیگران آن همان کسانی بودند که در سوال قبل به آن اشاره کردم.
*ورود شما به عرصه تلویزیون و سینما چگونه بود؟
آقای علاالدین رحیمی علاوه بر کار تئاتر کار نمایش تلویزیونی و تولید سریال هم در دست داشتند که اکثر بازیگران نمایش‌های تلویزیونی از بازیگران تاتر استفاده می‌کردند، از همان گروهی که قبلا ذکر کردم.
* بیاد دارید چه نمایش‌های تلویزیونی بودند؟
بله اکثر نمایش‌های تلویزیونی که کار کردم رویکرد مذهبی داشتند، مثل معصوم پنجم، دهمین مظلوم، هابیل و قابیل که این کار توسط آقای فیاض موسوی کارگردانی شده بود.
ورود به سینما هم سال۱۳۷۰ اولین تجربه سینمایی اینجانب به عنوان دستیار تهیه نظامی در فیلم سینمایی پرنده آهنین ساخته آقای علی شاه حاتمی حضور داشتم.
اگر بخواهم از دیگر پروژه های سینمایی نام ببرم که در آنها بازی داشتم، می‌توان به فیلم سینمایی “تنها” ساخته علی قوی‌تن(۱۳۷۶)، فیلم سینمایی سهم من از زندگی(۱۳۸۹)، فیلم سینمایی عبور در غبار(۱۳۹۰)، فیلم سینمایی بچه‌های جسور(۱۳۹۴) اشاره کنم.
*علاوه نمایش‌های تلویزیونی آیا سریال هم کار کرده اید؟
در چندین پروژ سریال بازی داشتم که می‌توان به سریال “محاکمه” ساخته حسن هدایت، سریال “نابرده‌رنج” کار آقای علیرضا بذر افشان، سریال “روزگار خوش حبيب آقا” کار مشترک آقایان مهدی مظلومی و سعید آقاخانی، سریال این گروه پلیس کار آقای علی قوی تن، سریال این گروه بی صدا ساخته مرحوم جهانگیر جهانگیری و کارهای دیگر نام ببرم.
* آیا بازیگری شغل شماست یا اینکه شغل دیگری دارید؟
اصولا هنر شغل نیست، اگر هم شغل باشد در مرحله دوم و سوم قرار می‌گیرد.
هنر و به‌ویژه هنرهای نمایشی به عنوان یک عشق تلقی می‌شود که اگر بخواهیم در این خصوص بحث و صحبت کنیم ساعت‌ها به طول می‌انجامد.
بنده بازنشسته نیروی‌انتظامی هستم که البته در تمام طول خدمتم در قسمت‌های فرهنگی، هنری و تلویزیونی خدمت کرده‌ام که هم بعنوان مسول روابط عمومی و خبرنگار در قسمت‌های مختلف مثل صداوسیما، تیم فوتبال پاس تهران و باشگاه پاس خدمت داشتهام.
*در اوایل مصاحبه اشاره کردید به بازگشت و مهاجرت مجدد به زادگاهتان بیجار
سال۱۳۹۰ پس از بازنشستگی در نیروی‌انتظامی به واسطه اینکه مادرم در بیجار ساکن بودم و به لحاظ عاطفی وابستگی زیادی با هم داشتیم، تصمیم گرفتم که بیشتر در خدمت مادر باشم و مجدد ساکن بیجار شدم البته این به این معنی نیست که دائم آنجا باشم.
* آخرین کار هنری و بازی داشته‌اید؟
حدود۲ ماه پیش یعنی آبان‌ماه امسال به دعوت آقای عدنان زندی کارگردان با استعداد و جوان سنندجی دعوت به کار شدم و در پروژه فیلم مستند داستانی “حبيب‌الله ” نقش داشتم که در جشنواره بین‌المللی فیلم حقیقت اکران شد و البته قرار است در جشنواره های خارج از کشور هم نماینده ایران باشد.
* حضور در بیجار تاثیری در فعالیت های هنریت داشت یا خیر؟
واقعیت را اگر بگویم بله بی‌تاثیر نبود، خوب از یک کلان شهر به شهر کوچکی برگشتم و جالبه که دوستان و همکاران سینما و تلویزیون همگی تعجب می‌کردند که چرا من چنین تصمیمی گرفته ام، ولی همانطور که قبلا عرض کردم فقط و فقط به خاطر تقاضای مادرم اقدام به مهاجرت معکوس نمودم.
پس از بازگشت به بیجار با صداوسیمای مرکز کردستان همکاری خوبی داشتم و اقدام به تهیه و گردآوری گزارش‌های مختلف در قالب برنامه هایی مثل بیانی‌باش، ئیواره باش، تریفه و هم چنین اجرای برنامه های تولیدی و زنده فعالیت داشتم.
* ارزیابی شما از تولیدات جدید نمایش‌خانگی چیست؟
متاسفانه تولیدات فیلم خانگی اکثرا فاقد محتوای هنری و فرهنگی است و بیشتر در فکرفروش به هر نحوی است، البته باید دغدغه‌های تهیه کنندگان را نيز در نظر داشت.
*درطول فعالیت چند دهه‌ای که داشتید چه افتخاراتی کسب کردید؟
در جشنواره‌های مختلف تئاتر و فیلم حضور خوبی داشتهام، از افتخاراتی که کسب کرده‌ام می‌توان به دریافت بازیگری اول و دوم در جشنواره مقدماتی تاتر فجر اشاره کرد.
کسب لوح تقدیر در جشنواره نمایش‌های آئینی سنتی در سال۱۳۷۰ اشاره کرد، برای نمایش سلیمان و بلقیس کار آقای علاالدین رحیمی و مقام اول بازیگری نمایش پستو (۱۳۹۵)کار مشترک کامران جباری و سید حسین موسوی و مقام دوم بازیگری براي نمایش محله مردخونه (۱۳۹۱)کار آقای غلامرضا همتیان اشاره کرد.
*علاوه بر هنر بازیگری به هنرهای دیگر هم علاقه‌مند هستید؟
من به شخصه تمایل و علاقه خیلی زیادی به موسیقی سنتی دارم و هر روز یک قطعه موسیقی خوب گوش کنم.
موسیقی خوب تعریف خاص خود دارد، من بیشتر موسیقی سنتی و نواحی گوش میدم و آثار بزرگانی همچون مرتضی محجوبی ،جواد معروفی، جلیل شهناز،طاهرزاده، محمودی خوانساری،غلامحسین بنان ،شجریان و دیگر اساتید را پیگیری و گوش میکنم و البته با آنها زندگی میکنم.
*چه صحبتی با نوجوانان و جوانان علاقمند به بازیگری دارید؟
در این خصوص دوستان هنرمند به ویژه بچه‌های تئاتر بیجار است که بدون تعصب خاصی عرض میکنم که استان کردستان و بیجار دارای استعداد های بلقوه و بلفعل زیادی هست که نیاز هر چه بیشتر حمایت توسط مسوولان فرهنگی و هنری در سطح استان و کشور میباشد.
انتهای پیام/
