به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، با توجه به اینکه در گذشته خبازی‌ها مجبور بودن از یک نوع آرد تولیدی یک شرکت استفاده کنند، با آزادسازی‌های بعدی و رفع محدودیت، تا اندکی کیفیت نان‌های تولیدی افزایش یافت و روزنه‌ای از امید را روشن کرد که بیجار هم می‌تواند نان با کیفیت و متنوعی را داشته باشد.
متاسفانه به هر علتی که هنوز مشخص نیست، امروز باز هم تمامی نانوانی‌های یارانه‌ای و آزادپز، از یک یا ۲ شرکت مجاز به خرید آرد هستند و عملا محدودیت گذشته تامین آرد، موجب افزایش بی‌کیفیت نان در بیجار شده است.
در حال حاضر که نان سنگگ بیش از گذشته مورد توجه عموم مردم قرار گرفته است، شاهد آن هستیم که بجای توسعه خبازی‌های سنتی سنگکی، تغییر کاربری سنتی به نیمه صنعتی روز به روز افزایش یافته است و در واقع نان سنگک در بیجار به یک نان لواش با آرد و رنگ سنگک تبدیل شده است.
نان لواش هم که سال‌هاست دیگر بصورت تنوری تولید نمی‌شود و با ورود دستگاه‌های صنعتی به این حوزه، تولید نان لواش هم ماشینی شده و دیگر طعم و کیفیت گذشته را ندارد، نا گفته نماند که با وجود اینکه خبازی‌های نیمه صنعتی، همگی از یک نوع آرد و تجهیزات استفاده می‌کنند، امّا بازهم در این خصوص هنرنمایی شاطر در ترکیب مناسب آب، آرد و افزودنی‌های دیگر، نشان داده است که نقش تولید کننده بیشتر از نوع موارد اولیه و تجهیزات است.
بهرغم این سالها، در شهر بیجار نان بربری هم بخش بسیار کوچکی از سفره صبحانه مردم را به خود اختصاص داده است که با ورود شاطرهای غیربومی در این بخش، تولید نان بربری از کیفیت و کمیت خوبی برخوردار است.
با این وجود عموم مردم شهرستان بیجار معتقد هستند، نان در بیجار بی کیفیت است و بهایی که بابت آن می‌پردازند، دور انداختن پول است، زیرا این محصول دیگر ارزش تغذیه سالم را ندارد.
مسئولین و کارمندانی که در بیجار خدمت می‌کنند، با عقد قرارداد خرید نانوایی لواش و سنگکی با بهترین واحدهای بیجار روی آورده اند و عملا از کیفیت پایین و بی‌کیفیت سایر خبازی‌ها بی‌اطلاع هستند وگرنه فکری برای این وضعیت فاجعه‌آور می‌کردند.
در حال حاضرهم در بیجار گروس یک الی ۲ نانوایی لواش مورد توجه مردم قرار دارند و به لحاظ محدودیت سرعت تولید این نان، باید ساعت‌ها در صف ایستاد، زیرا بخشی از تولید نان به کارمندان ادارات اخصاص یافته است و همین موضوع اتلاف وقت را برای مشتریان روندی روبه افزایش است.
در بخش نان سنگکی هم همین مشکل وجود دارد، ۲ یا سه واحد خبازی سنتی در بیجار فعالیت دارند که به لحاظ کیفیت نان تولیدی، چه بصورت آزاد پز و چه دولتی، از کیفیت متوسطی برخوردار است و به علت ناچاری، باید ساعت‌ها هم در صف بود.
نان سنگکی ماشینی هم بلای جان سنتی شده است و با رشد قارچ‌گونه آن، یک نان بی‌کیفیت به نام سنگک متری تولید می‌شود که صرفا می‌توان آن را جایگزین نان لواش کرد، زیرا کیفیتی بهتر از نان لواش دارد و به لحاظ کوچک و نازک بودن، مشتری خاص خود را دارد.
اینکه چرا کیفیت نان در بیجار از نظر فعالان این حوزه، تقصیر آرد است، امّا تامین کنندگان آرد می‌گویند اگر آرد مشکل دارد باید همه خبازی‌ها مشکل داشته باشند نه اینکه تعدادی نان خوب تولید می‌کنند و برخی نان بی‌کیفیت، جای سوال دارد؟
قربانیان اصلی این دعوای بی‌پایان، عموم مردم هستند، قشری که برای سیر کردن شکم چاره جز تهیه نان ندارد، آن هم به هر قیمت و کیفیتی، وقتی هم بخواهند یک نان با کیفیت تهیه کنند، باید یک روز از زندگی و کار خود را در صف تلف کنند و این روند هر روز تکرار می‌شود.
طبق اطلاعات به دست آمده در شهرستان بیجار ۱۱ واحد سنتی و نیمه صنعتی سنگک فعالیت دارند که به جرأت می‌توان گفت که ۲ تا سه واحد از کیفیت متوسط برخودار هستند و برای تهیه نان از این واحدها با جمعیت زیادی از مردم در صف مواجه خواهید شد.
در بخش تولید نان لواش هم ۴۸واحد نیمه صنعتی فعالیت دارند که در این باب هم می‌توان به چند خبازی با تجربه و کاربلد اشاره کرد و پیش‌تر اشاره کردیم که با ادارات قرارداد دارند و بازهم باید در صف انتظار طولانی بود.
شهروندانی که از نانوایی به لحاظ کیفیت و کمیت نان تولیدی اعتراض و شکایتی دارند، باید بصورت کتبی به فرمانداری شهرستان ارائه دهد تا با اعمال جریمه و کاهش سهمیه، با متخلفان برخورد شود.
امّا این راهکار ماجرا نیست، برگزاری کارگاههای آموزشی و اعمال سخت‌گیری‌‌‌های بیشتر در ارائه مجوز با پیش آزمون سنجش توانایی و تولید نان باکیفیت، امیدوار بود که خباز‌های جوان با علم و دانش تجربی جدید، به میدان بیایند و بیجار هم از نعمت نان باکیفیت برخودار شود.
انتهای پیام/
