به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، پل‌ها نشانه‌چیرگی انسان بر طبیعت‌اند؛ آن‌ها سازه‌هایی هستند که مرزها را از میان بر می‌دارند. پل دو بخش از زمین که رودها آن‌ها را از هم جدا کرده‌اند، پیوند می‌دهد. پل هویتی تعریف‌شده به زندگی انسان می‌دهد. تا زمانی که پابرجا و استوار است، می‌توان به آن هویت تکیه کرد، اما زمانی که آسیب می‌بیند، بخشی از هویت نیز از دست می‌رود.
رودخانه‌ی قشلاق یکی از چند رود خروشان و مهم استان کردستان است و در فراوانی و سرشاری طبیعت بارآور آن گستره، نقشی زندگی‌ساز دارد. بر روی این پل، در جایی که تنها سه کیلومتر از شهر سنندج، مرکز استان، دوری دارد، پلی تاریخی به نام قشلاق ساخته شده است که اکنون نیز با همه‌ی ناملایماتی که دیده است، پابرجاست و یک نشانه از هزاران نشانه‌ای است که گویای هنر و تمدن آن بخش از سرزمین ما ایران است و پل احداث شده بر روی این رودخانه از آثار دوره‌های صفویه و زندیه به‌شمار می‌رود.
پل تاریخی قشلاق که یکی از جاذبه‌های گردشگری سنندج است و در سال ۱۳۷۸، با شماره‌ی ۱۸۰۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است، متأسفانه به‌دلیل نبود مدیریت و بی‌توجهی متولیان و شهروندان به مکانی برای ریختن زباله و پسماندهای شهری و همچنین به گندابی تبدیل شده است که در بدو ورود به شهر، گردشگران زیادی را از جاذبه‌های دیدنی سنندج ناامید می‌کند.
مدتی است برخی از دوستداران گردشگری، نسبت به وضعیت نامناسب پل تاریخی «قشلاق» در سنندج گلایه می‌کنند، به حدی که آن را زباله‌دانی این منطقه می‌دانند، از سوی دیگر به واسطه هم‌دوره بودن این پل با سی وسه پل اصفهان برخی آن را «سی وسه پل سنندج» نیز می‌نامند.
گرچه فضای زیبایی در محوطه رودخانه قشلاق سنندج در چند سال اخیر اجرایی شده اما متاسفانه مکانی برای استراحت و پذیرایی و خرید مردم طراحی نشده و به همین دلیل نیز با استقبال کم‌تر مردم مواجه هست، باید شهرداری و میراث فرهنگی این محوطه را به یک فضای گردشگری بسیار عظیمی تبدیل می‌کردند چرا که رها شدن نخاله‌های ساختمانی و میوه‌های گندیده وانتی‌هایی که در حاشیه این پل مشغول فروش هستند چهره نامناسبی را برای هر گردشگری بوجود می‌آورد.
صدای پرنده‌ها و غازهای داخل رودخانه دل هر انسانی را به وجد می‌آورد، غروب دل انگیز و محوطه چراغانی رودخانه نگاه‌مان را تا فاصله‌های دور محو کرد، پیش خود افسوس می‌خوردم که این گونه فضاهایی در سنندج به این زیبایی چرا باید به حال خود رها شود.
انتهای پیام/
