به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، همزمان با ایام فاطمیه، استان کردستان میزبان شهدای گمنامی است که با خوشنامی وارد خاک وطن شدند؛ شهرستان سنندج نیز میزبان پیکر پاک و مطهر چهار شهید خوشنام دفاع مقدس است.
آری همه خالصانه آمدیم تا زیارت‌تان کنیم و با دل‌های خسته اما امیدوار، خدا را شکسته فرا بخوانیم و بگوییم که شهدا ما شما را فراموش نکرده‌ایم. اصلاً مگر حماسه، شهادت، هویزه، طلائیه، بستان، صدای غرش توپ‌ها، حسین فهمیده‌ها و باکری‌ها، چمران‌ها و آوینی‌ها فراموش شدنی هستند؟
نه، ما آمدیم تا بگوییم که شما در روح و باطن ما جای دارید، آمده‌ایم تا بگوییم هان ای عاشوراییان! عاشورایی دیگر در پیش است، آمده ایم تا هوار بزنیم: ای شهدا، راه شما، اندیشه شما و تفکر شما در روح و روان جامعه ایرانی جای دارد.
امروز بعد از استقبال مسئولین در پلیس راه سنندج- کرمانشاه، پیکر ۴ شهید گمنام مهمان یادمان شهدای گمنامی بودند که مردم برای آمدنشان لحظه‌شماری می‌کردند، کسی خبر ندارد که مادران این چهار شهید گمنام در آخرین روز رفتن به جبهه، پدرشان به آنها چه گفته و مادر با چه دعایی آنها را راهی کرده است و شاید خواهر ته‌تغاری‌شان چطور از دلتنگی‌هایش حرف به میان آورده است، با این‌وجود امروز آنها ده‌ها و صدها پدر و مادر و خواهر دارند که همه به آنها خوش‌آمد می‌گویند.
همه برای شهدای گمنام عزاداری می‌کنند، اشک می‌ریزند، فضای خاصی حاکم است، در آن لحظه چیزی که توجهم را به خود بیشتر جلب می‌کند حضور مادران و خواهران شهید است که قاب عکس شهیدشان را به آغوش کشیده و اشک می‌ریزند.
از میان جمعیت دستم را دراز می‌کنم، تابوت شهید گمنام را لمس می‌کنم، احساس غریبی دارم، گویی دیگر چیزی احساس نمی‌کنم خود را در آسمان تصور می‌کنم…
راستی که نام تو شعر است و در بیت بیت زمان جاری! و زیباترین شعر را باید برای تو سرود! آنجا که قلم به احترام قامتت می‌ایستد شعری زلال در دفتر عاشقانه‌ها قد می‌کشد! در چند قدمی دل‌های بیقرار…
این روزها حال و هوای گل‌های بهشتی خوب است در حوالی آذر چشمان پاییز!
و تو آهسته آهسته قدم بر دل‌ها می‌گذاری و با آمدنت یک دل که نه صد دل عاشقت شده‌اند مردان به انتظار نشسته!
هنوز نیامده‌ای و عطر تنت فضا را عطرآگین کرد. و هر چه از دل خاک می‌روید گل یاس است و شقایق و نرگس! و تو بوی جبهه می‌دهی! بوی سنگر و چفیه و مین و معبر!
و برایم حماسه می‌آوری از کوچه‌های غزل ایثار و شهادت!
یادمان باشد، تا ابد به آنانکه پلاکشان را از گردن خویش درآوردند، تا مانند مادرشان گمنام و بی‌مزار بمانند مدیونیم.
انتهای پیام/
