به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، توصیه می‌کنند نگویید ایران حمله کرد بگویید ایران دفاع کرد، و فاصله این دوکلمه بسیار است و ظرفیت ایجاد یا توقف یک جنگ و جابه‌جایی ظالم و مظلوم را دارد. به همان اندازه که در میدان نظامی قائل به دفاع هستیم و باید دفاع کنیم در میدان‌های دیگر مثل دیپلماسی، سیاست و فرهنگ و… باید حمله کنیم که اگر نکنیم دفاعمان ابتر خواهد ماند. در میدان دیپلماسی و فرهنگ ما طلبکاریم. طلبکار رویکرد دوگانه غربیم.
ما طلبکاریم!
چرا غرب و سازمان‌های بین‌الملل در مورد شش ماه، بگو هفتادسال، اشغالگری، نسل‌کشی و ظلم در غزه سکوت کرده یا انفعالی عمل کرده‌اند، و حمله اسرائیل به کنسولگری ایران را با صراحت محکوم نکرده‌اند؛ اما همیشه تمام‌قد پشت اقدامات ضدبشری رژیم غاصب و اشغالگر اسرائیل ایستاده‌اند؟ چرا برای آنها بشر یعنی فقط غربی‌ها و وابستگانش و به شرق و مسلمان و رنگین‌پوست که می‌رسد معنای بشر رنگ می‌بازد؟
چرا به قول خودشان، حق دفاع و در اصل جنایت را برای رژیم اشغالگر نامشروع به رسمیت می‌شناسد؛ ولی وقتی کشوری مثل ایران از حق مشروع و قانونی خود برای دفاع استفاده می‌کند، مورد انتقاد قرار می‌گیرد؟
چرا سازمانی که خود را بی‌طرف بین ملت‌ها می‌نامد با دادن حق وتو به چند کشور خاص راه بهره‌بری یکسان ملت‌ها از قوانین را می‌بندد؟ سازمان ملل باید بداند با رفتار دوگانه خود نه‌تنها به ایجاد صلح کمک نمی‌کند؛ بلکه خود عامل تنش می‌شود.
چرا برای سازمان ملل، امنیت مکان غیرنظامی و دارای مصونیت قضاییِ کنسولگری ایران قابل ویرانی است، اما امنیت پایگاه‌های نظامی اسرائیل که در ۶ ماه بر سر زن و بچه‌های بی‌گناه بمب ریخته و مبدأ تجاوز به کنسولگری کشوری و بلکه به قوانین سازمان بین‌الملل بوده قابل کوچک‌ترین خدشه‌ای نیست؟
چرا جنایات ددمنشانه در بیمارستان و کشتار قندهار کودک برای آنها قابل‌چشم‌پوشی است؛ اما دروغ کشته‌شدن چند نوزاد خیالی، شایسته محکومیت؟ آیا برای سارمان ملل خون کودکان اسرائیلی و غربی رنگین‌تر از خون دیگر کودکان جهان است؟
چرا آمریکا و انگلیس و غرب حملهٔ خلاف قوانین به کنسولگری ایران را محکوم نمی‌کنند؛ ولی از محکوم‌کردن حق دفاع کشوری که هیچ سابقه تجاوزی در کارنامه خود ندارد کم نمی‌گذارد؟
چرا کنسولگری‌های خود را مقدس‌تر از کنسولگری بقیه کشورها و خونشان را رنگین‌تر از خون دیگر جوامع می‌دانند؟
چرا کودکان غربی و صهیونیستی را معصوم و بی‌گناه و مشمول کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل می‌شمارند، اما کودکان دیگران را استقلال‌طلبان و استعمارستیزان بالقوه تلقی می‌کنند که در قوانین این کنوانسیون نمی‌گنجند و به جرم غربی و صهیون نبودن باید کشته شوند؟
سازمان ملل!
سازمان ملل تبعیض نژادی را بازتعریف، تئوریزه و قانونی کرده است و باید پاسخ‌گوی رفتار دوگانه خود باشد. از اشغالگری، نسل‌کشی، کودک‌کشی، حمله به آمبولانس، خبرنگاران و نهادهای بین‌المللی و… که همه نقض قوانین بین‌المللی است به اسم دفاع از خود اغماض می‌کند؛ ولی دفاع انسانی، جوانمردانه و در چهارچوب قوانین بین‌الملل ایران در مقابل این وحشی افسارگسیخته را برنمی‌تابد.
دنیا باید از ایران به‌خاطر مهار دن بر این سگ هار منطقه که سال‌هاست با ایجاد و حمایت گروه‌های تکفیری – تروریستی و اقدامات خرابکارانه دیگر، خواب راحت را نه‌تنها از مردمان منطقه بلکه از مردمان جهان ربوده سپاسگزار باشد، ولی چه شده است که کشورهایی که قسمت اعظمی از امنیت خود را مدیون فداکاری‌های ایران هستند، گستاخانه ایران را دعوت به خویشتن‌داری می‌کنند و او را عامل بی‌ثباتی منطقه می‌دانند؟
ملت‌های جهان چگونه به سازمان مللی اعتماد کنند که دبیرکلش بی‌شرمانه در مقابل چشم دوربین‌ها اعتراف کرد که در قبال گرفتن مثلاً کمک مالی عربستان در برابر جنایات سعودی‌ها در یمن سکوت کرده است؟ و این اولین و آخرین برخورد دوگانه سازمان ملل نبوده و نیست.
سازمان ملل با کوتاهی در انجام وظایف خود و عدم رعایت اصل برابری انسان‌ها و ملت‌ها در برابر قانون، خود بزرگ‌ترین عامل جسارت یافتن قلدرهای جهان است و این تبعیض در اعمال قوانین باعث بی‌ثباتی در منطقه غرب آسیا و جهان است که اگر او به وظایف خود عمل کرده و زورگویان ضدبشری جهان را مهار می‌کرد شاید نیاز به اقدام مستقیم خود کشورها از جمله ایران نمی‌بود.
صادق، ناکارآمدی سازمان ملل و شورای امنیت که نمایندهٔ نظم کنونی جهان‌اند، برای ایجاد برابری و صلح پایدار در جهان به‌وضوح برای تمام جهانیان روشن شد. وقت آن است که جهانیان از این سازمان ناکارآمد مطالبه کرده و از او بخواهند رفتارش را در جهت برابری انسان‌ها و ملت‌ها تغییر دهد و با شجاعت در مقابل زورگویان عالم که خطری برای صلح و امنیت جهان هستند، بایستد و بیش از این آبروی خود را فدای قدرت‌های در حال اضمحلالی مثل صهیونیست و آمریکا جنایکار نکند.
یادداشت از محدثه زندی
انتهای خبر/
