به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، فروردین‌ماه امسال بود که رسانه کردتودی، گزارشی در خصوص وضعیت اسفناک پیست اسکی نسار بیجار منتشر کرد و امروز پس از ۶۰ روز، مدیران وقت به فکر چاره‌جویی برخواستند.
سال‌ها از پروژه‌ای به نام پیست بین‌المللی اسکی نسار می‌گذرد و وضعیت امروز آن با زبان‌بسته گویایی خلاقیت، مسئولیت‌پذیری و مدیری لایق و شایسته است که چنین ظرفیتی به محل چرای دام و اماکن فعلی آن به خانه کبوتر تبدیل شده‌اند.
هنگامی که از وردی شهر بیجار سمت دیواندره به شهرستان بیجار وارد می‌شوید، تابلویی بزرگ شما را به سمت پیست بین‌المللی نسار راهنمایی می‌کند، ابتدا به شوق می‌آیید که چه خوب، این شهر کوچک یک محل تفریحی و طبیعی در حد استاندارهای جهانی دارد.
بعد از آنکه از تنگه ورودی منطقه زمین‌شهری به‌زور وارد این شهر می‌شوید، باید با توانایی بالا در رانندگی و دانشی از حرکات آکروباتی، تلاش کنید که در دام گودال‌های خیابان‌ها و کوچه گرفتار نشوید، درهرصورت با ضرباتی به جلوبندی خودروی شما وارد می‌آید، جای نگرانی نیست که در همین خیابان، صنف صافکاری و جلوبندی‌سازی فراوانی دارد.
به هر طریقی و مشکلی ولی به شوق دیدن یک پیست اسکی بین‌المللی پرسان‌پرسان به محل موردنظر نزدیک می‌شود و در کمال تعجب می‌بینید، برای رسیدن به محل پیست، فقط همان تابلوی اول شهر وجود دارد و حتی مردم عادی هم از محل آن بی‌اطلاع هستند.
پیست اسکی نسار پس از یک ساعت جستجو در این شهر بی‌دروپیکر، آثاری از خودنمایش میدهد به نام تله‌کابین، موجی از شوق و اشتیاق در هم‌سفران ایجاد می‌شود و کودکان یک‌صدا ندا می‌زنند که آخ جون تله‌کابین، بابا تله‌کابین، تله‌کابین!!!
در نگاه اول آن سرابی که به نام پیست اسکی خود را به شما معرفی کرده بود، از یک ساختمان مخروبه، تله‌کابینی که به لانه کبوتر شباهت دارد و زمینی که علف هرز پرورش داده، چیزی عاید شما نمی‌شود، ظرفیتی که اگر مدیریت می‌شد، هر ساله در چنین فصلی از سال، بیشترین گردشگر را به خود جذب می‌کرد و از کنار رونق اقتصادی که ایجاد می‌شد، می‌توانست تمامی خیابان‌های این شهر را از نو آسفالت کند.
پیست اسکی ۲ منظورهایی که هم در ۶ماهه اول سال قابل‌استفاده و ظرفیت برگزاری مسابقات هیجانی بود و هم در زمستان می‌توانست با مسابقات بین‌المللی میزبان ورزشکاران خوش‌آوازه جهانی بود، ولی امروز به بلایی گرفتار آمده که دیگر هیچ امیدی به احیای دوباره آن نمی‌رود.
سال ۱۳۸۸ بود که پیست اسکی نسار در فصل زمستان آغاز به کارکرد و با برنامه‌ریزی آن زمان، قرار بود سایر امکانات رفاهی ورزشی هم به مجموعه اضافه شود، تابستان سال بعد هم قرار بود با تأمین آب موردنیاز، فاز چمن مصنوعی نیز آغاز شود که به یکباره ورق برگشت.
در کمتر از یک سال از آغاز فعالیت این پیست پر آوازه نسار، اداره استاندار از فعالیت دستگاه تله‌سیژ به دلیل غیراستاندارد بودن آن جلوگیری کرد و به علت عدم تأمین آب موردنیاز پیست چمن، فاز دوم نیست با شکست روبه‌رو شد، گویی این ۲ شکست هم‌زمان، شوروشوق مدیران وقت را در نقطه آغاز راه خاموش کرد و از آن زمان تا امروز، این پیست در خاموشی مطلق به سر می‌برد.
در حال حاضر که مجموعه تله‌سیژ به مکانی برای اتراق پرندگان تبدیل شده است و با فرسودگی کامل مجموعه، عملاً بازسازی غیرممکن است، حتی برچیدن آن هم هزینه بالایی دارد که اگر یک دستگاه جدید احداث کنند، به‌مراتب ارزان‌تر خواهد بود، امّا آیا همان هزینه قبلی از جیب مردم نبود؟ اتلاف آن هم اعتبار و وقت از بیت‌المال، آیا کسی را متهم نخواهد کرد؟
ساختمان‌هایی که برای کرایه چوب‌اسکی و بوفه در نظر گرفته شده بود نیز در غفلت مسئولین وقت، به مکانی امن برای معتادان تبدیل شده و از تابلوی بجا مانده آن، فقط جوانان به‌جای‌مانده که دیگر ورزشی ندارد و بیشتر در به‌صورت سنتی در فصل زمستان برای تیوب سواری عالی است.
لینک کامل این گزارش را می‌توانید مطالعه کنید: https://kordtoday.com/?p=32900
امروز پس از ۶۰ روز از درج این گزارش، مدیران وقت استانی می‌گویند، پیست اسکی بیجار استثنایی‌ترین پیست کشور است.
رئیس فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی، پیست اسکی بیجار را استثنایی‌ترین پیست کشور برشمرد و گفت: پیست بین‌المللی اسکی روی چمن و برف نسار بیجار، استثنایی‌ترین پیـست اسکی کشور است چرا که مشـرف به شهر و دسترسی به آن آسان است.
عباس نظریان مادوانی با اشاره به اینکه متأسفانه در یک دهه گذشته توجه خاصی به این پیست صورت نگرفته است و باید در اولویت اعتبارات ورزشی استان و وزارت ورزش قرار گیرد، اظهار کرد: در چند روز آینده کارشناسانی از وزارت کشور به این پیست خواهند آمد تا برآوردی از اعتبار لازم برای راه اندازی مجدد این مجموعه ورزشی به وزیر ورزش و جوانان ارائه دهند.
انتهای خبر/
